بحران منچستریونایتد عمیق‌تر از همیشه؛ چه زمانی صبر هواداران لبریز می‌شود؟
طرفداری | افت وحشتناک منچستریونایتد، سقوط به رتبه پانزدهم و ثبت رکوردهای منفی متعدد در این فصل، به جای اینکه باعث خشم هوادارن شود، تقریباً آنها را نسبت به این ناکامی‌ها و شرایط اسفناک باشگاه بی‌حس و کرخت کرده است. این بدترین جایگاه یونایتد در این مقطع از یک فصل لیگ برتر است، اما عملکرد ضعیف تیم باعث شده که واکنش‌های خشمگین هواداران کمتر به چشم بیاید.
هواداران با این موضوع که تیم در نیمه پایین جدول قرار دارد کنار آمده‌اند. این موارد باعث شده تا عقب افتادن از اورتون بحران‌زده نیز تأثیر زیادی روی آنها نداشته باشد. مشکل گلزنی تیم همچنان ادامه دارد و منچستریونایتد در بازی مقابل تاتنهام هم نتوانست دروازه حریف را باز کند. این دهمین بازی از ۲۵ مسابقه این فصل لیگ بود که آنها در امر گلزنی ناکام ماندند؛ آماری شوکه‌کننده که معمولاً مختص تیم‌های منطقه سقوط است، اما هواداران به این نیز عادت کرده‌اند.
پس از سوت پایان بازی مقابل اسپرز، روبن آموریم و بازیکنانش از هواداران تشکر کردند و آنها نیز با دست زدن و خواندن سرودی درباره عشق به یونایتد، به بازیکنان و مربی خود پاسخ دادند. واکنش طرفداران به اوله گونار سولسشر که پس از شکست 4-1 برابر واتفورد در نوامبر 2021 سعی کرد از آنها تشکر کند، بسیار خصمانه‌تر بود. در آن زمان، یونایتد در رتبه هفتم قرار داشت، آن هم باوجود اینکه شش ماه پیش از آن در رده دوم جای گرفته بود.
منچستریونایتد فصل 22-2021 را با آشفتگی تمام به پایان رساند. رختکن تیم پر از بازیکنانی بود که از شرایط موجود ناراضی بودند و رالف رانگنیک نیز به عنوان سرمربی موقت روی نیمکت نشسته بود. با تمام اینها، آن تیم بحران‌زده هم تا این حد فاجعه‌بار عمل نکرد و در نهایت فصل را در رده ششم به پایان برد. اکنون، حتی آن شرایط نیز برای تیم حال حاضر یک موفقیت محسوب می‌شود که آن هم بسیار دور از انتظار به نظر می‌رسد. سوال این جاست که اوضاع باید تا چه حدی بدتر شود تا بار دیگر خشم طرفداران به اوج برسد؟
یونایتد مقابل تاتنهام عملکرد خوبی داشت و اگر کمی شانس با آنها یار بود، ممکن بود بازی را با پیروزی به پایان ببرند. باید بحران مصدومیت را نیز در آن بازی لحاظ کنیم که باعث شد هشت بازیکن نوجوان از تیم آکادمی، با مجموع ۱۰ دقیقه بازی در سطح بزرگسالان، روی نیمکت بنشینند.
درست است که انتظارات از آنها پایین بود اما منچستریونایتد به جای این که از هم بپاشد، مقاومت خوبی از خود نشان داد و چند موقعیت گلزنی ایجاد کرد؛ مانند شانس‌های بزرگ گلزنی که گارناچو و زیرکزی از دست دادند.
با این حال احتمال دارد در صورت کسب نتیجه‌ای غیرقابل قبول در دیدار روز شنبه مقابل اورتون، که تحت هدایت دیوید مویس فرم خوبی پیدا کرده، صبر هواداران لبریز شده و خشم آنها فوران کند. دیوید مویس هم پیش از این سرمربی یونایتد بود و زمانی از سمت خود برکنار شد که تیم در رتبه هفتم قرار داشت.
آموریم سه ماه پیش وارد باشگاه شد و تنها خرید قابل ذکر او در ژانویه، پاتریک دورگو، مدافع چپ ۲۰ ساله از لچه بود که تجربه بازی در تیم اول را دارد. با این حال مارکوس رشفورد با ۴ گل و یک پاس گل که سومین بازیکن تیم از نظر مشارکت روی گل‌های زده در لیگ بود، از تیم جدا شده است. آموریم در تلاش است تا سیستم ۱-۲-۴-۳ خود را که با آن دو عنوان قهرمانی برای اسپورتینگ لیسبون به ارمغان آورد، در منچستریونایتد پیاده کند اما تیم او برای سبک دیگری ساخته شده است.
او معتقد است که به یک پیش‌فصل کامل نیاز دارد تا به اندازه کافی با بازیکنانش وقت بگذراند، روی جزئیات سیستم خود کار کند و بازیکنان نیز با یکدیگر ارتباط بهتری برقرار کنند. شاید او همان کسی باشد که بتواند بار دیگر منچستریونایتد را به اوج برگرداند.
آموریم از ۱۴ بازی لیگ برتری خود، هشت شکست داشته که از تعداد باخت‌های رالف رانگنیک در ۲۴ بازی بیشتر است. با ادامه این روند ضعیف، احتمال اینکه بازیکنان و دیگر اعضای باشگاه اعتماد خود را به او و ایده‌هایش از دست بدهند، بیشتر می‌شود. از سوی دیگر، شاید او متوجه شود که نمی‌تواند منچستریونایتد را اصلاح کند و پیچیدگی مشکلات این باشگاه بیش از حد تصور او بوده است.
در پنج سال اول حضور سر الکس فرگوسن در اولدترافورد، بسیاری خواستار اخراج او بودند، چرا که هیچ‌کس نمی‌دانست که او در آینده چه دستاوردهایی خواهد داشت. او تنها به کمی اعتماد نیاز داشت. همین موضوع درباره اریک تن هاخ نیز صدق می کرد که فوتبال هیجان‌انگیز آژاکس او، هرگز در منچستریونایتد تکرار نشد. با وجود این روزهای سیاه و مشکلات بی‌شمار منچستریونایتد، نشانه‌هایی مبنی بر موفقیت تاکتیک‌های آموریم وجود دارد؛ به‌ویژه پیروزی مقابل منچسترسیتی و نمایش تهاجمی مقابل لیورپول صدرنشین در آنفیلد، مهر تائیدی بر این موضوع می‌زنند.
منچستریونایتد در دیدار مقابل تاتنهام، موقعیت‌های بهتری ایجاد کرد. گارناچو روی پاس برونو فرناندز، موقعیت فوق‌العاده‌ای به دست آورد و مزراوی نیز با یک سانتر عالی، زیرکزی را مقابل دروازه در موقعیت گلزنی قرار داد. در سمت چپ، سرعت و انرژی پاتریگ دورگو کاملاً به چشم آمد و نشان داد که سیستم روبن آموریم در صورت استفاده از بازیکنان مناسب، تا چه اندازه کارآمد است. شاید اگر گارناچو بیشتر به حرکات دورگو توجه می‌کرد، نتیجه متفاوتی رقم می‌خورد. در یکی از این موقعیت‌ها، پاس تند و تیز دورگو باعث شد تا راسموس هویلون شانس شوت‌زنی پیدا کند.
منچستریونایتد در این دیدار مشکلات زیادی در خط هافبک داشت. زمانی که برونو فرناندز برای پوشش سمت سمت راست دفاع به کناره‌ها متمایل می‌شد، فضای خالی زیادی در میانه زمین به وجود می‌آمد و در همین حال، کاسمیرو نیز به دلیل سرعت پایین خود در جابه‌جایی‌ها تحت فشار قرار می‌گرفت.
با تمام این موارد، آموریم چاره‌ای نداشت؛ او تنها به این دلیل کاسمیرو را برای اولین بار در سال ۲۰۲۵ در ترکیب اصلی قرار داد که کریستین اریکسن به دلیل بیماری در دسترس نبود. مشکلات شیاطین سرخ در خط میانی با مصدومیت هم‌زمان کوبی مینو، مانوئل اوگارته و توبی کولیر در تمرینات، بدتر شد و انتخاب ترکیب را دشوارتر کرد.
با غیبت آماد دیالو، آموریم می‌توانست زودتر از چیدو اوبی مارتین استفاده کند. این بازیکن ۱۷ ساله در ۱۲ بازی این فصل برای تیم جوانان ۱۲ گل زده و حداقل در سطح آکادمی، مهارت بالایی در گلزنی از داخل محوطه جریمه دارد. در همین حال، هویلون، زیرکزی و گارناچو ۹۰ دقیقه کامل بازی کردند، اما این سه بازیکن روی هم تنها هشت گل در لیگ برتر این فصل به ثمر رسانده بودند که آخرین گل آنها به هفت دسامبر بازمی‌گشت.
نکته دیگر در مورد جوانان روی نیمکت این بود که با وجود برتری یونایتد در نیمه دوم، مشخص نبود که آیا آنها برای چنین بازی حساسی آماده‌اند یا خیر. جک مورهاوس می‌توانست بهترین گزینه برای حضور در میدان باشد، چرا این هافبک جوان، توانایی بالایی در حمل توپ دارد. جک فلچر ۱۷ ساله، که دو سال از مورهاوس جوان‌تر است، هفته گذشته در پیروزی ۵-۱ یونایتد مقابل چلسی در جام حذفی جوانان، عملکردی چشمگیری در پست شماره ۱۰ داشت و شاید به دلیل خلاقیت بالای خود، می‌توانست دقایقی بازی کند تا کمکی برای گلزنی تیمش باشد.
هواداران منچستریونایتد در این فصل به امید نیاز دارند و حضور بازیکنان جوان می‌تواند این امید را به آنها بدهد. آموریم قول داده که در جام حذفی و لیگ اروپا به بازیکنان آکادمی فرصت بازی بدهد؛ لیگ اروپا در این فصل شانسی طلایی برای منچستریونایتد محسوب می‌شود و شاید تنها راه باقیمانده برای نجات این فصل باشد.
قهرمانی در لیگ اروپا و کسب سهمیه لیگ قهرمانان می‌تواند روحیه تیم و وضعیت مالی باشگاه را متحول کند، اما بدون حضور آماد دیالو، کسب چنین افتخاری دشوار به نظر می‌رسد.
حذف از این رقابت‌ها باعث می‌شود تمام نگاه‌ها به سوی مدیران باشگاه دوخته شود. پس از اینکه دن اشورث تنها پنج ماه در سمت مدیر ورزشی دوام آورد، اکنون بخش فوتبالی باشگاه را سر دیو بریلسفورد، عمر برادا، مدیر اجرایی، جیسون ویلکاکس، مدیر فنی و کولت روش، مدیر ارشد عملیاتی اداره می‌کنند. این شرایط برای همه آنها جدید است و طبیعی است که تردیدهایی درباره توانایی آنها در مدیریت بحران احتمالی منچستریونایتد وجود داشته باشد.
البته که در رأس این مجموعه، سر جیم رتکلیف قرار دارد. او در ژانویه و هنگام افزایش قیمت بلیت‌ها، با واکنش منفی هواداران در کریون کاتج روبه‌رو شد. در حال حاضر او برنامه تعدیل نیروها را در باشگاه اجرا کرده است که می‌تواند به قطع همکاری با ۲۰۰ نیرو در باشگاه منجر شود. برخی از افراد نزدیک به باشگاه معتقدند که این تصمیم تنها یک انتخاب است، نه یک ضرورت، زیرا میزان صرفه‌جویی حاصل از این اقدام در مقایسه با بدهی‌های کلی باشگاه چندان به چشم نمی‌آید.
تعدیل نیرو بدون شک روی فضای کاری در کارینگتون و اولدترافورد تأثیر گذاشته و آموریم نیز پذیرفته که این نگرانی به تیم اصلی هم نفوذ کرده است. با این حال، نحوه برخورد او با بحران مالی منچستریونایتد، نشان‌دهنده توانایی مدیریتی سرمربی پرتغالی است، ویژگی‌ای که باشگاه به‌شدت به آن نیاز دارد.
اگر آموریم بتواند همین آرامش و تسلط را به عملکرد تیم در زمین نیز منتقل کند، تأثیر مثبتی روی نتایج خواهد داشت. با وجود شوخی برخی هواداران که می‌گویند دوست دارند فصل هرچه زودتر تمام شود، واقعیت این است که در هفته‌های آینده هنوز چیزهای زیادی در معرض خطر است.
یادداشتی به قلم لاری ویتول از وب‌سایت اتلتیک