فیل سفید؛ چگونه مدافع نیمکت‌نشین نیوکاسل سر از یوونتوس در آورد؟
طرفداری | پس از یک ماه جست‌وجو، در نهایت لوید کلی به یوونتوس پیوست تا کریستیانو جونتولی، خط دفاعی بیانکونری را حداقل از نظر نیروی انسانی تقویت کند. اما برای خیلی‌ها سوال شده چرا یوونتوس سراغ یک گزینه نسبتا عجیب رفته است.
اولین بازی فیکس لوید کلی در سال 2025، مقابل براملی از لیگ دوی فوتبال انگلیس (دسته چهارم) در دور سوم جام حذفی و روز 12 ژانویه بود. کلی یکی از 9 تغییری بود که ادی هاو نسبت به بازی قبلی نیوکاسل در ترکیب تیم، اعمال کرد چرا که او می‌خواست مقابل یک تیم دسته پایینی، به بازیکنان ذخیره‌اش میدان بدهد.
دومین بازی فیکس لوید کلی در 2025، یازدهم فوریه و در بازی مقابل آیندهوون، قهرمان لیگ هلند در لیگ قهرمانان اروپا بود؛ یک دیدار تعیین‌کننده برای صعود به یک‌هشتم نهایی این مسابقات. این مدافع 26 ساله انگلیسی برای اولین بار در خانه یوونتوس، پرافتخارترین تیم فوتبال ایتالیا با 36 قهرمانی سری آ، تجربه کرد.
کلی در تابستان 2024 با انتقالی رایگان از بورنموث به نیوکاسل پیوست و در رقابت با لوئیس هال و دن برن برای حضور در ترکیب اصلی به جایگاه چهارم سلسله‌مراتب مدافعان وسط تیم رسید و در ادامه، اولین بازی‌اش در لیگ قهرمانان اروپا را برای یوونتوس انجام داد؛ این داستانی عجیب و غیرخطی است. اصلا علاقه یوونتوس به کلی، آن هم با وجود مشکلاتش در این فصل، خودش موضوع عجیب‌تری است.
پارگی رباط صلیبی گلیسون برمر، بهترین مدافع یوونتوس و در ادامه مصدومیت مشابه خوان کابال، مدافع چپ اصلی تیم باعث شد تقویت خط دفاعی یوونتوس در ژانویه به یک ضرورت تبدیل شود. با وجود انتقال قرضی رناتو ویگا، مدافع جوان چلسی به یوونتوس، بازهم به‌خاطر مصدومیت نسبتا طولانی پیر کالولو، نیاز شدیدی به جذب مدافعی دیگر وجود داشت. در نهایت یوونتوس در معامله‌ای با فرمول انتقال قرضی با بند خرید اجباری مشروط به ارزش 20 میلیون پوند، لوید کلی را از نیوکاسل جذب کرد. خیلی از هواداران و کارشناسان حوزه نقل و انتقالات، پرداخت این رقم را بسیار بالا می‌دانند.
عملکرد کلی در دو بازی اولش برای یوونتوس هم با واکنش‌های ضدونقیض همراه شد که عمدتا مثبت نبودند. او در بازی با کومو، تیم پایین جدولی سری آ به‌عنوان یار تعویضی وارد زمین شد که آن بازی با پیروزی 2-1 یووه همراه شد. در بازی با آیندهوون هم مدافع انگلیسی، 90 دقیقه به‌عنوان مدافع چپ عقب‌نشین به میدان رفت و در صحنه گل ایوان پریشیچ که بازی را به تساوی کشانده بود، به خاطر سرعت کمش جا ماند اما در نهایت، بیانکونری بازهم 2-1 برنده شد.
کلی می‌تواند در پست‌های مدافع وسط، مدافع چپ و مدافع سمت چپ سیستم سه دفاعه بازی کند و شاید این دلیلی است که نظر تیاگو موتا، سرمربی یووه را جلب کرده اما یوونتوسی که تا همین چند سال پیش جورجو کیه لینی را در این نقش داشت، حالا یک مدافع تقریبا کم‌نام‌ونشان را در چنین نقشی در اختیار دارد و این خودش موضوعی غیرقابل‌درک است. داستان جایی عجیب‌تر می‌شود که یوونتوس در تابستان، دین هویسن را با 15 میلیون یورو به بورنموث فروخت؛ کسی که از آینده‌دارترین مدافعان فوتبال اروپاست و هیچ بعید نیست تیم‌های بزرگ با مبالغی سنگین سراغ او بیایند؛ داستان بازهم جایی عجیب می‌شود که بورنموث، هویسن از یوونتوس را جانشین لوید کلی کرد!
البته در نیوکاسل، نگرانی کمتری درباره درستی این معامله وجود دارد چرا که از نظر مالی، سود خوبی خواهند کرد و دقایق پایین بازی کلی، این معامله را توجیه‌پذیرتر خواهد کرد اما کاهش عمق ترکیب تیم می‌تواند در راه کسب سهمیه اروپایی، برای آن‌ها خطرآفرین باشد.
در هفته‌ای که اسون بوتمان و دن برن با مصدومیت‌هایی خفیف از ناحیه زانو و کشاله ران روبه‌رو شدند، حضور آن‌ها مقابل منچسترسیتی در بازی شنبه قطعی نیست اما تصمیم نیوکاسل برای اعطای اجازه خروج به کلی در وسط فصل، با شک‌وتردید روبه‌رو شده است. از نظر فوتبالی و عمق اسکواد، این استدلال منطقی است اما از نظر مالی، نیوکاسل نمی‌توانست این پیشنهاد را رد کند.
دیدار ماه ژانویه مقابل براملی، تنها هفتمین مسابقه‌ای بود که کلی در ترکیب اصلی نیوکاسل قرار گرفت و این بازی، شش هفته بعد از ششمین حضور فیکس او برگزار شد؛ در آن بازی، کلی نمایشی ناامیدکننده در باخت خانگی دو بر صفر مقابل وست‌هم در نوامبر 2024 داشت. نیوکاسل برای رعایت قوانین سودآوری و پایداری لیگ برتر (PSR) ملزم به فروش بازیکن بود اما کلی در لیست خروج حضور نداشت چون خروج میگل آلمیرون قطعی بود. اگرچه انتخاب‌های ادی هاو و ترجیح دادن اسون بوتمان برای بازی در پست غیرتخصصی به جای بازی دادن به کلی، تکلیف مدافع انگلیسی را مشخص کرد.
در نتیجه، کلی متقاعد شد تا تنها پس از شش ماه از انتقالش به نیوکاسل، تصمیم به خروج بگیرد. علاوه بر جذابیت بازی کردن در باشگاهی با اعتبار و شهرت یوونتوس، او مایل بود پس از زیر سوال رفتن از سوی هواداران نیوکاسل، خودش را ثابت کند و شروعی تازه داشته باشد.
آمدن کلی به فوتبال ایتالیا، مسیری ادامه‌دار از پیوستن بازیکنان انگلیسی به فوتبال ایتالیا و سری آ است. او به جمع تامی ایبراهام، فیکایو توموری، روبن لوفتوس چیک، کایل واکر پیوسته است؛ چهار بازیکنی که همگی در میلان بازی می‌کنند و غیر از آن‌ها 7 بازیکن انگلیسی دیگر نیز در سری آ شاغل هستند.
- بیشتر بخوانید: چرا بازیکنان بریتانیایی برای احیای دوران حرفه‌ای خود به ایتالیا می‌روند؟
ادی هاو، کسی که در سال 2019 لوید کلی را با 13 میلیون پوند از بریستول سیتی برای بورنموث خریده بود، میلی به فروش او نداشت؛ به‌خصوص اینکه پیشنهاد 11 میلیون پوندی فنرباحچه در همین ژانویه برای او رد شد. هاو در این خصوص گفته بود:
لوید عضوی جدانشدنی از برنامه‌های ماست اما تاکنون باشگاه پیشنهادی دریافت نکرده تا در خصوص فروش، تصمیم‌گیری کند.
بخش اول جمله درباره رد کردن ایده جدایی کلی بود اما بخش دوم سیگنال موافقت باشگاه در صورت رسیدن پیشنهاد مناسب را می‌داد. از آن‌جایی که کلی با انتقالی رایگان به نیوکاسل پیوسته بود، فروش او در قوانین سودآوری و پایداری، سود کاملا خالص محسوب می‌شد و نیوکاسل ناگزیر از بررسی پیشنهاد بود. پیشنهاد یوونتوس و بهبود آن، یک وضعیت برد-برد برای نیوکاسل محسوب می‌شد؛ فروش بازیکنی که فقط 300 دقیقه در لیگ برتر بازی کرده بود، وضعیت مالی در PSR را بهتر می‌کرد و مخالفت با فروش هم می‌توانست یک بازیکن باتجربه و نسبتا جوان را در اسکواد تیم نگه دارد که می‌تواند در دو پست دفاعی بازی کند.
البته لوید کلی، گزینه اول یوونتوس نبود اما مصدومیت همسترینگ کالولو باعث شد آن‌ها حتما یک مدافع جدید دیگر جذب کنند. یووه پیش‌تر در خرید رونالد آرائوخو از بارسلونا، کوین دانسو از لانس و فیکایو توموری از میلان شکست خورده بود. اگرچه کریستیانو جونتولی در تابستان و زمانی که کلی بازیکن آزاد بود، وضعیت او را دنبال می‌کرد و در میان گزینه‌های پایانی باقی‌مانده، او را مناسب‌ترین بازیکن برای حضور در سری آ شناسایی کرد.
یوونتوس 3 میلیون یورو بابت انتقال قرضی و 14.5 میلیون یورو بابت بند خرید اجباری در صورت تحقق اهداف ورزشی خاص (احتمالا کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا) به نیوکاسل پرداخت می‌کند و البته مبالغ قابل توجه پاداش نیز در صورت رسیدن به اهدافی دیگر، در انتظار نیوکاسل خواهد بود. مبلغ انتقال قرضی، در دوره سه ساله جاری PSR محاسبه می‌شود و مبلغ دائمی شدن انتقال کلی می‌تواند بودجه نقل‌وانتقالات تابستانی نیوکاسل را به طور قابل توجهی افزایش دهد. نیوکاسل هرگز دریافت پیشنهادی با چنین رقمی برای کلی را نداشت و با توجه به شرایط پرتنش بازار در ژانویه، خیلی بعید بود در تابستان پیشنهاد بهتری از راه برسد و به همین دلیل، پیشنهاد یوونتوس را قبول کردند.
البته کلی 26 ساله، دومین مدافع میانی جوان نیوکاسل بود و ادی هاو باید امیدوار باشد خط دفاعی مسن تیمش از گزند مصدومیت‌ها در امان بماند چون در غیر این‌صورت، تیمش به شدت تحت فشار قرار خواهد گرفت:
جدایی بازیکن آن هم بدون جانشین، تصمیم ایدئالی نیست اما در تلاشیم قوانین PSR را رعایت کنیم و تصمیم‌هایی بگیریم که در بلندمدت به سود باشگاه باشد.
از منظر نیوکاسل، فروش کلی کاملا منطقی به نظر می‌رسد اما از آن سو، یوونتوس نیاز مبرمی به مدافع «آماده» داشت و واقعا جای سوال وجود دارد چرا آن‌ها این هزینه بالا برای خرید گزینه چهارم خط دفاعی نیوکاسل را انجام دادند، آن‌هم در حالی که شش ماه پیش می‌توانستند او را رایگان جذب کنند. حالا کلی باید ثابت کند سرمایه‌گذاری سنگین کریستیانو جونتولی، ارزشش را دارد.
یوونتوس در حالی برای جذب یک مدافع ناآماده هزینه‌ای حداقل 20 میلیون پوندی انجام داده که غیر از فروش عجیب دین هویسن، می‌توانست اصلا دنیله روگانی را به صورت رایگان و بدون بند خرید به آژاکس قرض ندهد. درست است که مدافع 30 ساله ایتالیایی از نظر فنی شاید بهتر از کلی نباشد اما تجربه بالای بازی در یووه و آشنایی با رختکن و جو تیم، می‌توانست یک مزیت باشد.
ترجمه یادداشت جیمز هورنکسل و کریس وو از وب‌سایت اتلتیک، با اندکی دخل و تصرف