در روزی پر اضطراب در آنفيلد، ليورپول جان سالم به‌در برد
طرفداری | پس از طوفان گودیسون، فقط ردی از آسمان آبی در بالای سکوهای «آنفیلد رُد» دیده می‌شد. امروز همه چیز مطلقاً قرمز به نظر می‌رسید و با پیروزی رقیق و عصبی لیورپول، بار دیگر اختلاف هفت امتیازی با آرسنال سرجای خود باقی ماند و کم کم چشم‌انداز خط پایان آرام‌آرام نمایان می‌شود.
اما داستان اولین نبرد صدرنشین طی ده روز حساس آینده به سادگی آنچه می‌خوانید، نبود. پیروزی که گویی به‌راحتی به دست آمده است، در نیمه دوم به خطر جدی افتاد؛ جایی که وولورهمپتون خط میانی لیورپول را در آنفیلد خفه کرد، گل زیبایی زد و حتی می‌توانست امتیازی از این میدان به دست آورد.
وولوز بار دیگر به همه ما یادآوری کرد تیمی با استعدادهای درخشان در اختیار دارد. ماتیوس کونیا، با گل معرکه اش لیورپول را در وضعیت شکننده‌ای قرارداد، و مطمئناً در تابستان هدف باشگاه‌های بزرگ‌تر خواهد بود، حتی اگر بند فسخ قرارداد او ۶۲.۵ میلیون پوند باشد.
در کنار او، شگفت‌آور است مدافع کناری الجزایری وولوز، رایان آیت-نوری، هنوز آن‌طور که باید و شاید مورد تحسین همگان قرار نگرفته است، اگر لیورپول به دنبال جانشینی برای اندی رابرتسون باشد، این مدافع ۲۳ ساله با نمایشی که ارائه داد، قطعاً شانس خود را برای اشغال این پست افزایش داده است. با این حال، برای لیورپول تنها یک چیز اهمیت دارد: نتیجه.
تیمی که شاید هنوز تحت تأثیر پیامدهای نبرد با اورتون قرار داشت و حالا با دیدارهای حساس مقابل استون ویلا و منچسترسیتی، پیش از میزبانی از نیوکاسل در هفته آینده، به‌خوبی می‌داند که این مقطع می‌تواند تعیین کننده باشد؛ گام‌های بلند در مسیر قهرمانی یا آغاز دورانی غیرقابل کنترل که هر گام سخت و سنگین برداشته می‌شود و عبور هر مانعی با دشواری همراه خواهد بود. قابل درک است.
واقعاً باور نکردنی بود؛ یکایک بازیکنان لیورپول در نیمه دوم عصبی بنظر می‌رسیدند و حتی قادر نبودند از زمین خود خارج شوند یا توپ را به شکل درستی دفع کنند. زمانی که کانر بردلی موفق می‌شود توپ ژان-ریکنر بلگارده را به بیرون زمین هدایت کند، با تشویق بلند هواداران همراه شد. چه کسی فکرش را می‌کرد در آنفیلد یک اوت را به این شکل جشن بگیرند؟
این نشان از آغاز حساسیت و هیجان و اعصاب در هم ریخته و آدرنالین بالا، از امروز تا پایان فصل دارد. اینبار لیورپول به هر شکل دوام آورد!، پس از سوت پایان، تشویقی از سر آسودگی در آانفیلد شنیده شد، نفسی عمیق. اما فقط برای امروز. این داستان سر دراز دارد.
نتیجه نهایی داستان کامل بازی را بیان نمی‌کند؛ باورکردنی نیست که لیورپول این‌قدر مضطرب به نظر می‌رسید. آن‌ها در نیمه دوم کاملاً عقب نشستند و اجازه دادند وولوز حمله کند، چیزی که واقعاً عجیب بود. اما در نهایت، برد یک برد است و آرنه اسلات این سه امتیاز را با خوشحالی پذیرفت.
در پایان به آمار حیرت‌انگیزی برخوردم که خودم و شما را شگفت‌زده خواهد کرد! لیورپول در نیمه دوم حتی یک شوت و موقعیت هم ایجاد نکرد، که به‌خودی‌خود، آن هم در آنفیلد حیرت انگیز است. از زمانی که اپتا ١٩ سال پیش ثبت آمار را آغاز کرد، این اولین باری است که لیورپول در نیمه دوم یک بازی لیگ برتر، بدون حتی یک شوت مانده است!
با توجه به نحوه بازی لیورپول که اصلاً بازی نمی‌کرد، مطمئن نبودیم چه روی خواهد داد! فوتبالی بسیار شلخته، بدون کنترل و پر از اشتباه. همه بازیکنان دچار افت شده بودند، مدتی بود چنین نمایش ضعیفی از آن‌ها ندیده بودیم. به خود می‌گفتیم اگر لیورپول بتواند از این مهلکه جان سالن بدر ببرد، موفقیت بزرگی خواهد بود.
جو آنفیلد بسیار متفاوت بود. فضا به‌شدت ساکت و پر از اضطراب، لیورپول به وولوز فرصت حمله می‌داد. گویی حتی هواداران در سکوهای کوپ منتظر گل دوم آن‌ها هستند. این حسی بود که این نبرد دشوار تا آخرین لحظه القا می‌کرد، گویی که هنوز تمام نشده است!
این شاید بدترین بازی‌ای بود که الکسیس مک آلیستر با پیراهن لیورپول انجام داد. واقعاً مشتاق بودم بدانم، دقت پاس‌هایش چقدر بوده، تعجب می‌کنم اگر بالای ۸۰ درصد باشد، یا حتی ۷۰ درصد! نمایشی کاملاً ضعیف از بازیکن آرژانتینی. مک آلیستر تنها نبود، لیورپول حتی نمی‌توانست دو پاس متوالی ارسال کند، هر بازیکنی که توپ را می‌گرفت، به راحتی آن را از دست می‌داد. به نظر می‌رسد اضطراب هواداران به زمین منتقل شده و بازیکنان قادر به کنترل نیستند.
وولوز کاملاً در این بازی حضور داشت و با گل خود به آنچه سزاوارش بود، رسید! مک آلیستر توپ را لو داد، کونیا فضایی در خارج از محوطه پیدا کرد و شوتی دقیق را به گوشه دروازه فرستاد.
شش دقیقه وقت اضافه پرفشار باقی مانده بود و وولوز همچنان به حملات خود ادامه می‌داد. بازی زنده شده بود و جو آنفیلد و نگرانی حاکم در آن به عین مشهود بود.
در این اوضاع، محمد صلاح در حالی که در بهترین فرم خود نبود، راستش را بخواهید، هیچ‌وقت نیازی هم به آن ندارد! با گل خود از روی نقطه پنالتی، تعداد گل‌هایش در لیگ برتر در آنفیلد را به ۱۰۱ رسید، برابر با وین رونی در اولدترافورد. اینک تنها سرجیو آگوئرو با ۱۰۶ گل در اتحاد و تیری آنری با ۱۱۴ گل در هایبوری، بیش از او در ورزشگاه خانگی گل زده‌اند.
در این هفته، صلاح رکورد استیو مک‌منمن در فصل ٩٦-۱۹۹۵ را هم هدف قرار داده است. صلاح پس از ارسال پاس زیبایش برای مک آلیستر در دربی اورتون، اکنون ۱۴ پاس گل دارد، تنها یک پاس گل کمتر از مک‌منمن در آن فصل.
هیچ بازیکن لیورپولی تاکنون بیش از ۱۵ پاس گل در یک فصل ثبت نکرده است. نمی‌توانم تصور کنم که صلاح موفق به شکستن این رکورد نشود. او ١٣ بازی دیگر فرصت دارد! در واقع، او حتی می‌تواند رکورد ۲۰ پاس گل تیری آنری و کوین دی‌بروین را به چالش بکشد.
در این دیدار، لوئیز دیاز هم اولین گل خود در سال ۲۰۲۵ را برای لیورپول به ثمر رساند! دیاز قبل از این بازی در یک دوره بی‌گلی قرار داشت و چنان مشتاق گلزنی بود که خودش را روی توپ انداخت تا به هر نحوی شده گل بزند! او به طرز غیرمعمولی با سینه توپ را وارد دروازه کرد! البته، اگر توپ وارد دروازه نمی‌شد، داور احتمالاً پنالتی اعلام می‌کرد، اما دیاز، نیاز خود را با ولع با این گل نشان داد.
گل‌های لوئیز دیاز و محمد صلاح به نظر می‌رسید لیورپول را در موقعیتی راحت و آسوده قرار داده، اما در حقیقت اصلاً چنین حسی وجود نداشت. گرگ‌ها به خوبی لیورپول را تحت فشار گذاشتند و می‌توانند ادعا کند در حقشان اجحاف شده است، آن‌ها درست و حسابی تیم میزبان را آزار دادند.
در این میان، فقط ویرجیل فن دایک کاپیتان تیم بود که بارها ناجی تیم خود شد. تیم آرنه اسلات در این فصل برابر تیم‌هایی که با پنج مدافع بازی می‌کنند، به مشکل خورده است. به خصوص وقتی صحبت از مدافعان کناری پر سرعتی مانند اولاً آینا و آنتونی رابینسون باشد که برای آن‌ها بارها دردسرساز شدند.
اما وولوز مانند بسیاری دیگر، این مشکل را دارد. آن‌ها در ۱۰ بازی اخیر در لیگ برتر خود در آنفیلد، ۹ بار شکست خورده‌اند! آخرین باری که وولوز در آنفیلد شکست نخورد، دسامبر ۲۰۱۰ بود.
در مسابقه‌ای که لیورپول به طرز غیرقابل قبولی در خانه خاموش بود، الکساندر آرنولد دویست و پنجاهمین بازی خود در لیگ برتر برای لیورپول انجام داد. به یاد دارم که ترنت الکساندر آرنولد به عنوان یک پدیده جوان در اولدترافورد در سال ۲۰۱۷ برابر منچستریونایتد ظاهر شد.
انگار همین دیروز بود، اما زمان مثل برق و باد گذشته…باورکردنی نیست او این‌قدر زود و سریع به این مرحله رسیده است. اگرچه شاید این فصل به پایان کار خود با تیمی رسیده باشد که با آن بزرگ شد. شاید فصل آینده او را در کنار دوست صمیمیش جود بلینگام با پیراهن سفید، در مادرید ببینیم.
چهارشنبه شب در گودیسون پارک واقعاً پرهیجان بود؛ یک شب واقعی از فوتبال انگلیسی، اگر متوجه منظورم باشید! اما زمان نمی‌ایستد، و ما هم نباید بایستیم. اما لیورپول در بازی وولوز در آنفیلد ایستاده بود و تماشا می‌کرد، آن‌ها برد دیگری در روزی بد بدست آوردند. در برابر وولوزی که برای بقا می‌جنگد. فاصله ٧ امتیازی شاید هنوز بزرگ باشد، اما اگر لیورپول باز هم به این شکل دردناک بلغزد، حریفان به شدت آن‌ها را تنبیه خواهند کرد و آتشی سوزان دامن آن‌ها را خواهد گرفت.
در روزی که اضطراب و نگرانی حاکم مطلق در آنفیلد بود، و ترس و وحشت همه را اعم از بازیکنان و تماشاگران فرا گرفته بود کسب ٣ امتیاز خانگی در پایان هفته ای که آرسنال هم لستر را شکست داده بود بسیار با ارزش بود. همه قهرمانان در روزهای بد هم به پیروزی چنگ می‌زنند.
در سوت پایان، بیشتر صدای آهی از سر آسودگی به گوش رسید تا فریاد شادی. از دست دادن کنترل این بازی نزدیک و فشرده، نگرانی‌های زیادی را در آنفیلد ایجاد کرد. به همین دلیل، در پایان مسابقه، آن حس معمول از شادی و هیجان دیده نشد؛ بیشتر احساس شکر گذاری بود با زمزمه: «به خیر گذشت».
پس از یک هفته کابوس‌وار که طی آن از جام حذفی توسط تیم دسته‌دومی پلیموث حذف شدند و سپس در دقایق پایانی در دربی مرسی‌ساید گل تساوی را دریافت کردند، آرنه اسلات انتظار داشت این بازی برای تیمش ساده‌تر باشد. مخصوصاً با توجه به بازی‌های دشوار پیش رو، از جمله دیدارهای خارج از خانه مقابل استون ویلا و منچسترسیتی، و سپس میزبانی از نیوکاسل.
با این حال، اگر تکل بی‌نقص و حیاتی بازیکن تعویضی، کوانسا در دقایق پایانی نبود که برای جلوگیری از اخراج احتمالی ابراهیما کوناته وارد زمین شده بود، این بازی می‌توانست با از دست دادن دو امتیاز دیگر به پایان برسد. پیروزی لیورپول مقابل وولوز بدترین برد آن‌ها در این فصل بود و حالا ده روز آینده می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد!
در مکالمات فوتبالی حین بازی «عادل خان فردوسی پور» اظهار کرد: «نمایش لیورپول نگران کننده بود» و او حق داشت. باید گفت لیورپول حقیقتاً در برابر گرگ‌ها، جان سالم بدر برد.