آشنایی با وانگ لیچین، پینگ پنگ‌باز مشهور چینی؛ از تمرین در زیرزمین تا ضربات فورهند جادویی

طرفداری | وانگ لیچین (Wang Liqin) زاده 18 ژوئن 1978 در شهر شانگهای چین است. در مهد کودک بود که استعداد وانگ در پینگ پنگ شکوفا شد. مربی مهد کودک وانگ از بچه‌های خود خواست که یک نفرشان داوطلب بازی پینگ پنگ شود و در این میان، فقط وانگ بود که ابراز آمادگی کرد. او به مرور در سنین بالاتر، به صورت جدی‌تری به پینگ پنگ پرداخت. او در زیر زمین مدرسه، جایی که حتی ارتفاع آن طوری نبود که بشود توپ را برای شروع خیلی بالا انداخت، آن‌قدر پینگ پنگ بازی می‌کرد تا لاستیک روی راکتش، ساییدگی شدیدی پیدا می‌کرد.

اولین محک جدی وانگ، در بازی‌های آسیایی 1998 بانکوک صورت پذیرفت که او در مسابقات تیمی و مسابقات دوبل پینگ پنگ به مدال طلا رسید. زوج او و وانگ نان موفق به دریافت مدال طلای مسابقات دوبل شدند. او سپس راهی المپیک 2000 سیدنی شد و به همراه یان سن، در مسابقات دوبل المپیک شرکت کرد. زوج وانگ و یان موفق به پیروزی برابر رقبای ژاپنی، فرانسوی، کره‌ای و هم‌وطنان چینی‌شان در فینال شدند و به مدال طلای المپیک رسیدند. او پس از المپیک در مسابقات انفرادی نیز حضور پیدا کرد و مدال برنز جام جهانی 2000 و نقره جام جهانی 2001 را در این بخش دریافت کرد.

چالش بعدی او، حضور در بازی‌های آسیایی 2002 بود که برایش، یک طلای انفرادی و یک طلای تیمی و دو برنز دوبل و دوبل میکس را به همراه داشت. وانگ در المپیک 2004 آتن بود که برای نخستین بار در بخش انفرادی شرکت کرد. او در مرحله نخست، ترینکو کین هلندی را با نتیجه 1-4 شکست داد. سپس جو سائه هیوک با همین نتیجه برابر این پینگ پنگ‌باز چینی شکست خورد. او در یک‌چهارم نهایی، کولای چاک از هنگ کنگ و در نیمه نهایی وانگ هائو، هموطنش را شکست داد و به فینال المپیک رسید. در فینال، رقیب وانگ، ریو سونگ مین از کره جنوبی بود. رقیب کره‌ای، وانگ را با نتیجه 2-4 در یک بازی بسیار سخت شکست داد تا وانگ به مدال نقره المپیک در بخش انفرادی دست یابد.

در المیپک 2008، او در دو بخش انفرادی و تیمی حضور پیدا کرد. تیم پینگ پنگ چین از وانگ لیچین، وانگ هائو، ما لین و چنگ کی تشکیل می‌شد و با پیروزی برابر کره جنوبی در فینال، به مدال طلای المپیک رسید. لیچین عملکرد خوبی در بخش تیمی داشت. در مسابقات انفرادی نیز این پینگ پنگ‌باز، لوسیان بلاژیک از لهستان، ورنر اشلاگر از اتریش و تان رویوو از کرواسی را شکست داد و به نیمه نهایی صعود کرد. در این مرحله، ما لین، هموطنش با نتیجه 2-4 او را شکست داد تا لیچین مجبور به رقابت برای مدال برنز باشد. او یورگن پرسون را در رده‌بندی شکست داد و مدال برنز را تصاحب کرد. مجموع مدال‌های این پینگ پنگ‌باز، دو طلا و دو برنز در المپیک، 11 طلا، چهار نقره و پنج برنز قهرمانی جهان، سه طلا، یک نقره و چهار برنز جام جهانی و چهار طلا و دو برنز بازی‌های آسیایی بود. او از سال 2014 بازنشست شد.

یکی از عادات بازی لیچین، تعویض پیاپی راکت پینگ پنگ بوده است و او در دوران ورزشی خود از بیش از 15 راکت مختلف از برندهای گوناگون استفاده کرده است. فورهندهای لیچین، یکی از نقاط قوت بازی او بود که با سرعت و چرخش باورنکردنی اجرا می‌شد. این ضربات بود که به او اجازه بازی تهاجمی در برابر رقبایش داده بود و آن‌ها را در حالت دفاعی نگه می‌داشت. از دیگر نقاط قوت بازی لیچین، تطبیق‌پذیری تاکتیکی‌اش بود که باعث جابه‌جایی‌هایی متعددش بین بازی تهاجمی و بازی تدافعی می‌شد. او هم‌چنین استراتژی‌هایش را بر اساس رقبایش تنظیم می‌کرد و بازی‌خوانی بسیار خوبی داشت.

رقابت دو غول پینگ پنگ چین، ما لین و وانگ لیچین در اوایل قرن بیست و یکم، یکی از جذابیت‌های پینگ پنگ جهان بود. فورهندهای بسیار قدرتمند لیچین در برابر سبک هوشمندانه ما لین، تلفیق خوبی را در یک مسابقه برای بینندگان به وجود آورده بود. حضور این دو پینگ پنگ‌باز در مسابقات تیمی المپیک، چینی‌ها را به یکه‌تاز این مسابقات تبدیل کرده بود و طلای المپیک را برای بخش تیمی آن‌ها به همراه داشت. از جمله القاب وانگ لیچین در دوران بازی، وانگ فاتح بود که نشان از میل زیاد او به بردن داشت. او از ماه سپتامبر 2004 تا سپتامبر 2006، رنکینگ شماره یک پینگ پنگ جهان را در اختیار داشت.